Zamieszczone tu wpisy oraz wiadomości powstały w wyniku pracy i zainteresowań wielu wolontariuszy wąskotorowych. Wszystkim pomagającym serdecznie dziękujemy! Pomagać można nie tylko przekazując nam 1% swoich podatków czy pracując wolontariacko na naszej kolei muzealnej ale także przekazując informacje, zdjęcia i dokumenty. Dzięki temu możemy dzielić się wiedzą o niezwykłej historii polskiego kolejnictwa.
Aby zobaczyć wpisy z wcześniejszych lat rozwiń menu "Archiwum reportaży" po prawej stronie >>>.
Adres kontaktowy:
e-mail: biuro@kolejrogowska.pl,
lub tradycyjną pocztą: FPKW, ul. Dworcowa 37, 95-063 Rogów.
Okruchy historii i współczesności zbierają i publikują Andrzej Tajchert i Adam Wawrzyniak.
Kolej Zwierzyniecka miała bogatą historię: kolejka podjazdowa Ordynacji Zamojskiej (750mm), rosyjska kolej wojskowa w czasie I wojny światowej (750mm), austriacka Stabile Förderbahn (600mm), wreszcie kolej PKP (600mm, od 1964r. – 750 mm). Po jej likwidacji zbudowano linię normalnotorową a następnie dodano tor szeroki (LHS). W Zwierzyńcu, na tzw. Białym Słupie Austriacy zbudowali stację i zaplecze. Co ciekawe do obracania taboru zbudowano tu pętlę, nie trójkąt. Wewnątrz pętli znalazło się też miejsce na parowozownię i kilka krótkich torów odstawczych (rys. M.Kucharski):
Przekop w Szozdach (obecnie jest tam znacznie większy tzw. ”kanion” linii normalnotorowej i szerokotorowej LHS):
W tym samym czasie w Biłgoraju zbudowano trójkąt, a sama stacja wyglądała dość skromnie:
(fot. www.ebay.de)
Po przekuciu linii na szerokość 750mm w Zwierzyńcu pętlę zastąpiono trójkątem, a w Biłgoraju trójkąt – obrotnicą. Na marginesie warto zauważyć że na linii Ordynackiej (jeszcze przed I wojną) w trudnym terenie Roztocza zastosowano zakosy (w celu pokonania dużej różnicy wysokości). Widoczne są one do dzisiaj w terenie i na mapach Roztoczańskiego Parku Narodowego jako tzw. Weksle:
Po II wojnie światowej kolej Zwierzyniec – Biłgoraj połączono z kolejką leśną Lipa – Biłgoraj. Połączenie nie przyniosło jednak planowanego zwiększenia ruchu towarowego i wkrótce je rozebrano. Kolejka leśna w Lipie pracowała aż do lat ’80. Jako jej pamiątkę zachowano tabor (obecnie w skansenie w Janowie Lub.). Wolontariusze naszej Fundacji wspierali Lasy Państwowe przy urządzeniu tego skansenu i remoncie taboru.
